Op weg naar Gerard en Judy Landewee

Dag 9

Na het reeds genoemde ontbijt zijn we vertrokken richting de Hydro Scheme. De waterkrachtcentrales in de Snowy Mountains. Op deze bergen lag ook nu, bijna zomer nog sneeuw. Er zijn 7 powerstations die het smeltwater middels grote buizen naar beneden leiden. Onderweg gaan ze door diverse turbines om de potentiële energie te onttrekken aan deze bruisende materie. (zo dat hebben we mooi wetenschappelijk gezegd) Bij de centrale Murray 1 hebben we de bouw in vanaf 1954 tot in de zeventiger jaar bekeken. Wat een werk. Goed dat er toen nog geen arbeidsinspectie was. Dan was er geen druppel water door de buizen gestroomd. Van hier uit zijn we afgezakt naar Warangatta. Een typische Aboriginal naam. Hier was alles volgeboekt vanwege de supersport in Winton. Dat zijn auto’s met V8 motoren. De topsport hier. Ook waren er ook nog wijnfeesten. Niks voor ons bierliefhebbers dus. Gelukkig kregen we toch nog een motel midden in het centrum, het central motel. Midden in het centrum maar geen internet, geen WiFi of zoiets dergelijks. Dat zegt genoeg over de binnenlanden hier. In een Princen Hotel hebben we toch  nog even de aansluiting met de geciviliseerde wereld gehad. Het eten en drinken was er goed. Toen zijn we nog disco geweest met VJ, dit is voor de iets minder intellectuelen een vrouwlijk DJ. We hebben sluitingstijd maar niet afgewacht.. De uitsmijter van minstens 2.20 meter, een persoon met een discutabele achtergrond (hij wilde niet met ons op de foto) straalde zoveel gezag uit dat we weer op tijd vertrokken. Einde dag 9

Dag 10

‘s Morgens weer op tijd uit de veren. Een frisse start in een Italiaans restaurant. Diverse soorten koffie die overigens allemaal hetzelfde smaakten, naar prut. Bij een ontbijt hoort ook eigenlijk thee.

Hierna zijn we vertrokken naar Benalla, Gerards Place. Toch nog lastig te vinden omdat Benny zowel het verkeerde telefoonnummer als het adres had opgeschreven. Typisch schoolmeester… Gelukkig stonden er in die buurt nog niet zoveel huizen zodat we na enkele trial and error ervaringen voor hun deur stonden. We werden hartelijk ontvangen en hebben lekker bijgepraat over de reis tot zover. Daarna heeft Gerard een tour aangeboden waarin we zowel de omgeving maar ook  z’n vroegere woonplaatsen zagen. Het meest spectaculaire gebied was die van Ned Kelly, de beruchtste boef uit deze staten. Hij was een soort van Robin Hood alleen vergat hij ook de armen en nadat hij er weer aan dacht was het geld op. Uiteindelijk hebben ze hem in  Glenrowan, zijn woonplaats gevangen genomen. Terwijl hij met z’n vrienden in de plaatselijke bar het succes van een vermeende ontspoorde trein met de politie vierde, werd hij na verraad door een schoolmeester omsingeld.

Hij had ter verdediging een ploeg omgesmeed tot harnas, hierdoor werd hij tijdens de schietpartij niet dodelijk gewond maar lichtelijk aangeschoten. Hij moest uiteindelijk wel uit zijn schuilplaats komen doordat de politie de tent in brand had gestoken. Zijn broer heeft deze vuurdoop niet overleefd. In Melbourne hebben ze na een kort proces het vonnis geveld. Hij kreeg de strop, daar was geen harnas tegen opgewassen…

Gerard had in dit plaatsje een winkel met o.a. rewardplaten en andere souvenirs van deze ‘held’.

We hebben nog even gekeken naar de boerderijen die Gerard daar had bewoond. We waren blij dat Gerard zijn eigen wagen mee had genomen wij waren daar met ons torretje vast blijven steken. Bij de terugkomst hebben we even flink gestreden op Gerards biljartlaken, weliswaar drie tegen 1, maar goed Gerard is ook veel groter…

 ,s Avonds hebben we met volle teugen van de buitenlucht, de prachtige wolkeloze sterrenhemel en de rust. Die rust hebben we nog beter kunnen genieten in nacht nadat we ogen dicht hadden gedaan.

Einde dag 10

Dag 11

Super fit van de goede nachtrust, een stevig ontbijt hebben we de plannen gesmeed voor de komende dagen. Vandaag gaan we maar weer eens de buurt verkennen. Gerard weet een mooi stadje dat luistert naar de naam Chilten. Het is ontstaan is tijdens de goudrush. Het zou ook maar zo een stadje in het wilde westen kunnen zijn. Ook hier had de tand des tijds flink geknaagd en de nuggets waren alleen nog maar aanwezig in de dromen… Zelfs bleek er ook nog een stadje met de naam El Dorado te zijn. Het toerisme is hier niet groot en dat heeft zeker zijn voordelen. Naast de rust trekken ze je hier ook niet direct twee benen uit… Onderweg zagen we naast het vele vee ook weer kangoeroes en vele vogelsoorten. In de bergstadjes was alles ingericht op de wintersporters, die hadden dus nu slechte tijden. Het water dat hier door de diverse beekjes stroomt is zonder zorg zo te drinken. Het smaakt ook veel beter dan het gefluorideerde sap dat hier uit de leiding komt. Het schijnt dat de overheid grote emmers met van die doodskoppen in de opvangbekkens voor het drinkwater gooit. Dat schijnt dan gezond te zijn, vooral voor de tanden… Volgens Gerard heb je er niet zoveel aan als je door deze troep vroeg sterft maar met een prima gebit in de kist ligt. Ja, het is hier niet allemaal goud dat blinkt. Bij de diverse zitjes in de parken is er ook vaak een gelegenheid om te barbecueën, het gas is gratis het vlees moet je peperduur kopen… Dus als je van een pittig stukje vlees houdt… ’s Avonds hebben we weer genoten van de enorme rust in Benalla. Zelfs geen tv kijken of internetten. Gewoon genieten van de  heerlijke buitenlucht, de prachtige sterrenhemel en het ophalen van herinneringen. We hebben onze plannen voor de volgende dag gemaakt en hebben de dag afgesloten met een potje snooker.

Einde dag 11