Het vervolg

Dag 2

Na een goede slaaprust zijn we de dag maar begonnen met een zoektocht naar een huurauto. Omdat we uberhaupt niet bekend waren zijn we maar weer naar de luchthaven gereisd. Daar hebben we een spiksplinternieuwe golf 6 gehuurd bij Herz. We konden het torretje ook meteen meenemen . Harrie te Lintelo had die woensdag al goed afgekeken hoe Jannie links reed zodat hij wel achter het stuur durfde. Zo konden we lekker boodschappen gaan doen en een beetje sightseeing plegen. Een kort bezoekje aan onze favoriete biergarden mocht ook niet ontbreken en ’s avond hebben we nog geskypt met het verre Europa. Vreemd dat je over zo’n grote afstand nog zulke vlotte beelden krijgt. Na deze ervaring was ook deze dag weer ten einde.

Dag 3

Vandaag stond de Goldcoast op ons programma. Een kuststrook die je zou kunnen vergelijken met Miami of Beverly Hills. Wij zouden als boerenjongs ons daar nooit thuis voelen. Een eindje verder hebben we nog een blik in de Pacific geworpen.  Mooi om al dat water te zien maar voor ons was het toch wat te winderig. Al afzakkende naar het zuiden zagen we vele huizen dat de titel huis niet meer verdiende. Oude rood verroestte golfplaten sierde menig met krattenhout getimmerde bouwsels. Menig kippenhok uit onze contreien had kunnen wedijveren met deze onderkomens. De trekkers, hooipersen en maaidorsers stonden nog precies zoals ze tien jaar geleden waren blijven staan nadat ze de geest hadden gegeven. Wij hoorden Harrie heel vaak zeggen: “Foi foi, wat nen pröttel”.

Ook oud maar zeer zeker het bezoeken waard was de vuurtoren in Byron Bay. J           ammer dat er nog zoveel vochtigheid in de lucht zat anders hadden we vandaar uit een heel eind de oceaan op kunnen kijken. Als je ooit een mooie plek wilt hebben om de was te drogen zou ik daar zeker voor kiezen want de wind blies daar met zo’n sterkte dat je de waslijn niet eens zou hebben bereikt.

Na deze zware klim die we gemakshalve toch maar met onze auto hadden ondernomen vonden we het tijd worden voor een rustplaats voor de avond en de nacht.

Onderweg zagen we wel een kudde kangoeroes die ons met verbaasde blikken aanstaarden. Het pittoreske plaatsje Broadwood leek ons zeer geschikt voor onze welverdiende rust.  Dat daar de tijd ook stil was blijven staan bleek wel weer uit de vele krotten die dit plaatsje sierden. Wij durfden ondanks al onze lef niet binnen te treden en besloten dan maar door te rijden naar het Schotse plaats Macclean. Clean was het zeker de bevolking was zelfs van de straat geveegd. Kortweg er was geen hond te bekennen. Een zeer verzorgd plaatsje waar alleen nog een supermarkt kon worden aangedaan voor de inkopen. Alle etablissementen waren gesloten. We voelden ons dan ook niet welkom en zijn als een speer vertrokken. Maar ook de volgende grote plaats met de mooie naam Grafton, door onze motelbaas zelfs stad genoemd bleek te zijn leeg geveegd. Wij moesten het maar doen met een snelle hap bij de kippenkraam en een aantal bierflessen uit de koeling. Zonder enkele discussie werd unaniem besloten om de volgende dag verder te trekken. Daarna was het tijd om maar op één oor te gaan…

Einde dag 3