Op naar het noorden

Hallo allemaal, allereerst een woord van dank voor iedereen die onze site bezoekt. Een extra dank voor de vele reacties. We zijn helaas niet altijd in de gelegenheid te reageren soms schiet er dat gewoon bij in. Oude kerels moeten jullie dan maar denken... We hopen natuurlijk wel dat jullie ons blijven volgen zodat jullie ons later ook kunnen helpen herinneren wat we hebben uitgespookt want vergeetachtig zijn we ook al. Met de foto's is een verhaal apart, we nemen ze wel maar het afdrukken kost ons nog zoveel tijd, dus heb a.u.b. geduld. Nu vervolgen we met de verhalen.

Dag 13

Na een nacht in de Barham Club Motor Inn zijn we vertrokken naar het plaatsje Echuca. Deze oude plaats heeft een historisch haventje aan de Murray River. We hebben dit historische deel eens goed onder de loep genomen. Ook hebben we een tochtje met een stoomboot voorzien van schoepraderen gemaakt. Het deed ons denken aan een reisje over de Mississippi maar in een iets ander land. Daarna zijn we richting Narrandera langs kilometerslange graanvelden gereden. Dit gebied wordt ook wel de graanschuur van  Australië genoemd. Wat een enorme vlaktes, voor ons onvoorstelbaar groot. Als je een grote stofwolk zag wist je dat er weer een combine onderweg was. Het gaat hen alleen om het koren want de alleen de kop wordt er afgemaaid. Onder het motto: Als de kop er maar af is… De rest wordt er later gewoon weer ondergeploegd. Ondertussen was de temperatuur hier ook flink gestegen en zag het er allemaal erg verdroogd uit. Een vuurtje zou hier enorme schade aan kunnen richten. Er werd dan ook maar even niet gerookt. In Narrandera hebben we weer een plaats voor de nacht gezorgd. Dat we iets hebben met motors mag blijken uit de keuze voor de Gateway Motor Inn.

Einde dag 13

Dag 14

Vanmorgen zijn we al vroeg weer vertrokken d.w.z. voor onze begrippen dan… Dat het ondanks dat toch nog er vroeg was bleek wel uit de botsing met een papegaai die het zeker niet kon navertellen. Dat er op deze highway nogal wat dieren het leven laten is niet te overzien. Om de kilometer ligt er wel een kadaver van een kangoeroe, wombat of een ander beest. Om welk beest het dan gaat is niet altijd meteen te zien daar ze na deze confrontatie nogal plat zijn. Dit is natuurlijk erg jammer maar klaarblijkelijk zijn de verkeersregels in de bush toch net iets anders…  In Coonabarabran, ja probeer het maar uit te spreken,.. wilden we Aboraginols bekijken maar het was al na vieren en dan hebben ze andere bezigheden. We hadden er kunnen overnachten maar het wordt dan lastig als je er later iets over wilt vertellen.. Als je het plaatsje wilt uitspreken en dan al zo aan het haspelen bent nemen ze je sowieso niet meer serieus. We hebben onze tocht dan ook maar gelijk voortgezet. Als je zo’n dag over de highway rijdt gaat er ook nog wel wat benzine door. Het stationnetje waar wij wilden tanken lag zover van de bewoonde wereld dat alle benzine allang was uitverkocht. De enige brandstof, diesel lustte ons torretje echter niet. Er zat niet anders op dan maar door te rijden naar het volgende station. Normaal gesproken is dat geen probleem maar volgens het navigatiesysteem was het nog 40 kilometer terwijl de benzinemeter van de auto nog 41 kilometer tankinhoud aangaf.  Dat in een gebied met bergen… We hebben heel rustig gereden, de airconditioner, de radio en alle energievretende apparaten uitgedaan, zelf horizontaal gaan liggen, de ramen gesloten en niet te remmen… Uiteindelijk hadden we het geluk dat het dorpje waar we konden tanken in een dal lag. De laatste meters gingen dus vanzelf. Daarbij moeten we ook nog aangeven dat de wind van achteren kwam… Nee, niet die wind!  Toen Harrie te L. de tankdop opende meenden we nog een soort van zucht onderuit de tank te horen. Dit zou wel eens zijn ontstaan door de laatste druppels vloeistof die nog werden aangezogen..  Voordeel was dat we meteen wisten hoeveel benzine er nu precies in de tank ging. Het werd ons dus gegund om daar te komen in dat plaatsje Gunnedah… Nadat ons torretje weer gevuld was en de ramen waren schoongemaakt zag de wereld er in één keer weer veel plezieriger uit. Dus gewoon weer gas geven richting Tamworth. Hier hebben we overnacht bij City Sider motor inn. Einde dag 14

Dag 15

’s Morgens weer een flink ontbijt en weer op pad richting het noorden. Onderweg een kop koffie bij Mac Cafe en toen weer verder. Kilometers maken…. Weer genoten van het prachtige wisselende landschap. We kwamen in een buurtschap Cooyar. Bijzonder zouden we nog wel de tante Emma laden kunnen noemen. Een oud gebouw met een benzinepomp ervoor. Een toilet er naast en tevens de plaatselijke kruidenierszaak. Maar dan nog wel eentje waar je van alles kunt kopen. Je weet wel.. hoeden en petten en dames… of een beetje in onze stijl, van motorolie tot en met aspirientjes. Wel een beetje prijzig en stoffig maar toch… Rietmolen zo,n 60 jaar geleden. Hier hoefde je de houdbaarheidsdatum echter niet te controleren, die stond er toch al niet op. Schimmelen kon de boel daar ook niet want daar was het veel te droog en heet voor. Je moest daar de slagproef toepassen. Als het brood brak dan hoefde je het in ieder geval niet meer in de tooster te stoppen. De hamburger die zo groot was als een bord mocht er zijn. Het ding smaakte ons ook er goed. Dan val je niet meer over een eettafeltje die een beetje pikkerig was als je tenminste een beetje uitkijkt. Het hardwerkende vrouwtje achter balie drie, want zoveel had het winkeltje er liep zich de benen uit het lijf. Dan naar de pomp, dan naar de postafdeling, dan naar de snoepafdeling. Tussendoor nog even snel de wc met een emmer doorspoelen en dan de bestelling klaarmaken voor het zogenoemde restaurant. Die heeft ’s nachts goed kunnen slapen en zeker niet door het gebrek aan zorgen. Nadat ons torretje daar ook enige liters van een onbekende benzinesoort had geslikt vervolgden wij onze weg naar een onderkomen voor de nacht. Het plaatsje Goomeri leek ons daar zeer geschikt voor. Het zal wel aan de snelheid hebben gelegen maar we waren er door voordat we tot twee konden tellen. Dan maar naar een volgend plaatsje. Dat is hier weer gemakkelijker gezegd dan gedaan want de afstanden zijn zo onwijs groot. Het begon al te schemeren en dan is het link om hier te rijden. Tijdens de schemering verlaten veel dieren het bos en steken de weg over. Je zult maar zo’n volwassen hop hop, onze benaming voor een kangoeroe voor de kar krijgen.. Na een zeer lange rit kwamen we uiteindelijk in Gayndah aan. We hebben hier maar het eerste beste motel opgezocht. Na een bezoek aan de plaatselijke horeca waar we buiten nog mooie een onweersbui konden aanschouwen hebben we ons op één oor gelegd. Einde dag 15

Dag 16

Weer eens vroeg uit de veren om op tijd in Rockhampton te zijn. Dit is een plaats dicht bij de oostkust met vele bezienswaardigheden. Wel nog weer even van staat wisselen en de tijd één uur terugzetten. De meneer in de plaatselijke VVV gaf ons zoveel suggesties dat we ons afvroegen of we überhaupt nog wel een bed zouden zien. Eigenwijs als wij zijn hebben we ons eigen programma samengesteld. Dat bestond allereerst voornamelijk uit uitrusten. Lekker achterover liggen met een koel biertje en genieten van de heerlijke temperatuur.